სევდის ტბაში დაცურავდა გედი, ნაღვლიანი მზერა ქონდა,დარდიანი ბედი!ტბა ბურუსით მოცულიყო გედის გული ნისლით,ვერც სიღრმეში მშვიდდებოდა, ვერც ნაპირზე მისვლით, წვავდა შორი მოგონება და ოცნება მისი,უშორესი მონატრებით გედი იყო მთვრალი, ჩანდა გზაზე მოფენილი დარდითა და ეკლით, გედმა ეკლის გზა ირჩია არ გათელა ვარდი!
